De kunst van loslaten
In mijn praktijk doen we regelmatig de oefening van de Kernkwadranten van Ofman, waarbij je in kaart brengt wat jouw kernkwaliteiten, valkuilen, uitdagingen en allergieën zijn. Een fijne, oefening die je meer inzicht geeft in jouw functioneren, maar ook hoe jij in de wereld staat en hoe je deze ervaart. Nu zie ik vaak als we samen de oefening bespreken dat de uitdaging is het loslaten. Zeg maar bijvoorbeeld dat jouw kwaliteit is dat je zorgzaam bent, onder stress, te hoge verwachtingen, jouw plichtsbewustzijn zou je wel eens kunnen doorschieten en in je valkuil terecht komen en zou het kunnen dat jouw omgeving jou als te bemoeizuchtig ervaart. Mensen die onverschillig zijn, die bijvoorbeeld niet inspelen op de behoeftes van anderen, zitten in jouw allergie. Het is een eigenschap waar jij je aan ergert bij anderen. Jouw uitdaging zou dan wel eens kunnen zijn dat je de zaken wat sneller moet loslaten, ze iets meer op hun beloop laten. Ze minder persoonlijk nemen.
Loslaten kan ook bijvoorbeeld gaan over iemand die jou pijn heeft aangedaan. Of een situatie die jou diep geraakt heeft. Hoe laat je dan die gedachten, die rond tallen in je hoofd los?
Loslaten kan ook bijvoorbeeld gaan over een beslissing die je moet nemen, en je blijft maar wikken en wegen.
"Verbinding met anderen zorgt ervoor dat we ons gezien, gehoord en gewaardeerd voelen om wie we zijn."
Brené Brown
Maar loslaten hoe doe je dat nu?
Hoe laat je los als je gedachten maar met je aan de haal blijft gaan. Of als dat wat je is aangedaan zo verdomd veem pijn doet. Of als de boosheid, teleurstelling of schaamte maar niet weg lijken te ebben. Of als de oplossing zich maar niet opdringt. Wat doe je nu als alles in je roept: "ik wil niet loslaten, ik kan gewoon niet, het lukt me niet."
Het is ook voor mij een zeer herkenbaar gevoel. Vaak zijn we bang dat als we loslaten ook opgeven. Opgeven van dat wat je zo graag wil, opgeven van wat jij verlangt, opgeven wat wat jij ervaart als de waarheid als juist. Het gaat ook over verbinding met anderen. Loslaten betekent niet dat je behoeften verloochent. Of dat je uit contact gaat en alleen achter blijft. Loslaten gaat over stoppen met wensen dat de realiteit anders is dan hoe die zich aan je voordoet. Loslaten gaat over het volledig erkennen van wat zich hier en nu afspeelt. Niets meer en niets minder.
Je erkent dat de ander iets heeft gedaan, waarbij jij pijn voelt. Je erkent dat het gedrag van je baas bot overkomt, en dat jij daar last van hebt. Je erkent dat je een behoefte hebt om gezien te worden, maar dat je die behoefte niet vervuld ziet. Je erkent dat het je verdrietig maakt. Je erkent dat je situatie uitzichtloos lijkt. Punt. Je vertelt je geen verhalen bij van hoe het anders zou kunnen, of hoe het anders zou moeten, je erkent 'dat het is wat het is'.
Voor mij persoonlijk mij voelt dat vaak aan als een soort berusten in de situatie. Aanvaarden. Het gevoel, de pijn de angst, de gedachten aanvaarden zoals ze zijn, zonder meer, zonder minder. Ze gewoon laten zijn in het nu. Je staat dan volledig in contact met wat er is. Met je pijn, je boosheid, verdriet, maar ook met je verlangens en behoeften. Gewoon toelaten wat er is. Ook het niet weten, het onbekende toelaten.
"Loslaten betekent dus niet opgeven, maar accepteren dat de zaken niet zijn zoals we ze het liefste willen."
Meestal gebeurt er dan iets bijzonders. Door alles wat zich in het nu ontvouwt, volledig toe te laten, hef je de weerstand op. En waar weerstand verdwijnt, kan levensenergie weer stromen. Ik ervaar dan meestal terug als ruimte en rust.
Hiermee geef je de de pijn, het verdriet, de angst, de onzekerheid, ... bestaansrecht. Het is iets dat deel uitmaakt van wie je bent, van jouw situatie op dat moment. Zo zit jij weer aan het stuur en niet de omstandigheden.
Vaak ervaar ik dat er dan op dat moment zich weer nieuwe mogelijkheden ontvouwen. Een fris idee dat op popt. Pop... Zaken waar ik niet eerder had aan gedacht of gewoon nog niet had gezien, zoals nieuwe ontmoetingen die me inspireren en energie geven. Gebeurtenissen die de pijn verzachten.
Ik ben dan dankbaar voor wat ik dan kan ontvangen. Het is zo waardevol om zoveel meer toe te laten. Loslaten, laat je toe de rust weer te laten binnenstromen.
Nathalie, 2023